Artykuł przybliża nurt dreamcore (łączący nostalgiczne obrazy wizualne z atmosferą snu) oraz odczucia związane z oglądaniem obrazów tworzonych w tej estetyce, opisując je jako nowoczesną formę eskapizmu. Wskazuje on również na wpływ tych estetyk na odbiorców, ich związek z tak zwaną doliną niesamowitości oraz psychologicznym napięciem między znanym a obcym. Tekst analizuje także obecność motywu eskapizmu w wybranych grach: Omori i Yume Nikki. Artykuł podkreśla, że choć ucieczka w marzenia może być kojąca, to jednak długoterminowo nie zastąpi realnych działań i relacji człowieka.
The article explores the idea of dreamcore aesthetic (which combines nostalgic imagery with a dreamlike atmosphere in a visual image) and the emotions evoked by viewing images created in this style, describing it as a modern form of escapism. It also highlights the impact of these aesthetics on viewers, their connection to the so-called uncanny valley, and the psychological tension between the familiar and the alien thing. The text also analyses the presence of the escapism motive in the chosen games: Omori and Yume Nikki. Additionally, the article emphasizes the fact that while escaping into dreams can bring some relief, in the long term it cannot replace real-life actions and a man’s relationships.
