The article analyses the evolution of forms of money, focusing on the transition from
material to dematerialized forms, such as digital money. The author emphasizes that money
is a system of organizing information about exchange, which has evolved towards “pure”
information. New forms of money, such as cashless and digital money, are a natural result of
this evolution, supported by the development of information technology and computerization.
In the context of this evolution, the author positively reinterprets Gresham-Copernicus’s
Law, which traditionally states that “bad money drives out good.” The author argues that this
law actually reflects the process of dematerialization of money, where more efficient forms
of exchange replace less efficient ones. Thus, the history of money is seen as a process of
development, rather than degradation of the monetary system.
The author proposes that true cashless money should be considered as one that has
completely detached from its material form, although it may be expressed in current paper
money units. Examples of such forms include artificial currency units like SDR or Trade Dollar,
and other autonomous digital money systems. These forms of money differ in construction,
scope, and motivation for their creation, but they share the absence of a physical form.
Artykuł analizuje ewolucję form pieniądza, skupiając się na przejściu od form materialnych
do zdematerializowanych, takich jak pieniądz cyfrowy. Autor podkreśla, że pieniądz jest systemem
organizacji informacji o wymianie, który ewoluował w kierunku „czystej” informacji. Nowe
formy pieniądza, takie jak pieniądz bezgotówkowy i cyfrowy, są naturalnym wynikiem tej
ewolucji, wspieranej przez rozwój technologii informacyjnej i komputeryzacji.
W kontekście tej ewolucji autor pozytywnie reinterpretuje prawo Greshama-Kopernika,
które tradycyjnie stwierdza, że „zły pieniądz wypiera dobry”. Autor twierdzi, że prawo to
w rzeczywistości odzwierciedla proces dematerializacji pieniądza, w którym bardziej wydajne
formy wymiany zastępują mniej wydajne. Tak więc historię pieniądza postrzega się jako
proces rozwoju, a nie degradacji systemu pieniężnego.
Autor proponuje, aby prawdziwy pieniądz bezgotówkowy był uważany za taki, który
całkowicie oderwał się od swojej formy materialnej, chociaż może być wyrażony w obecnych
jednostkach pieniądza papierowego. Przykłady takich form obejmują sztuczne jednostki walutowe, takie jak SDR lub dolar handlowy, i inne autonomiczne systemy pieniądza cyfrowego. Te
formy pieniądza różnią się konstrukcją, zakresem i motywacją ich powstania, ale ich wspólną
cechą jest brak formy fizycznej.
