Streszczenie:
Wstęp:
Stopa jest podstawowym punktem kontaktu ciała człowieka z podłożem.
Biomechanikę stopy można porównać do wieloczęściowej, dwuramiennej dźwigni,
składającej się z 26 kości, stabilizowanych czynnie przez pracę mięśni oraz biernie przez
więzadła i torebki stawowe. Według T. Kasperczyka, stopa o prawidłowej budowie
ma trzy punkty podparcia: guz kości piętowej, głowa pierwszej i piątej kości śródstopia.
Patrząc na stopę w pozycji pionowej, posiada ona łagodny łuk od strony wewnętrznej,
który przylega śródstopiem i piętą do podłoża. Po odbiciu stopy na plantokonturogramie
po stronie przyśrodkowej widać typowe wydrążenie (Kasperczyk, 2004). Pomimo
złożonej budowy i architektury, stopa wykazuje dużą elastyczność oraz ruchomość.
W organizmie ludzkim pełni bardzo ważne funkcje: statyczną – zapewniając stabilizację
i wytrzymałość podczas stania, a także dynamiczną – umożliwiającą poruszanie się
(Borkowska, Gelleta, 2015). Charakterystyczna budowa stopy zapewnia amortyzację
wstrząsów podczas lokomocji, w ten sposób chroniąc układ nerwowy, narządy
wewnętrzne i kręgosłup przed mikrouszkodzeniami powstającymi podczas codziennej
aktywności życiowej (Puszczałowska-Lizis, 2011).
