Streszczenie:
Wprowadzenie:
Różnorodność doświadczeń, sytuacji, osób, jakimi jesteśmy otaczani na co dzień
wpływa na nasz sposób bycia w świecie, myślenia o nim, tworzenia znaczeń i − co
najbardziej interesujące z perspektywy niniejszej pracy − sposób mówienia. Pospieszne
tempo życia, zmieniające się otoczenie, wymaga od człowieka szybkich reakcji
i ciągłego odnajdywania się w nowych warunkach. Ma to oczywiście odzwierciedlenie
w sposobach językowego istnienia w świecie. Krótkie odpowiedzi, szerokie zaplecze
gestów czy też bardzo rozbudowany wachlarz znaków używanych w piśmie, mają
być pomocne w przekazywaniu znaczeń. Można przypuszczać, że sytuacja pośpiechu
wymoże na nadawcy szybsze tempo mówienia. Sytuacja stresowa dla jednych będzie
tym, co spowolni ich mowę, inni w podobnych warunkach będą mówić szybciej niż
zazwyczaj. Trudne pytania mogą sprawić, że nasze odpowiedzi będą powstawały
dłużej. Wszystkie te spostrzeżenia sprowadzają się jednak do tego, że musi istnieć
norma prezentowanego i badanego przeze mnie zjawiska – tempa mówienia dzieci.
Głównym celem prowadzonego badania było jej wyznaczenie.
