Streszczenie:
Staw kolanowy (articulatio genus)
Jest największym stawem organizmu człowieka, bardzo wrażliwym i jednocześnie
najbardziej narażonym na uszkodzenia o różnorodnej etiologii. Łączy on udo z golenią. W stawie
kolanowym łączą się kłykcie kości udowej (główka stawowa) z kłykciami kości piszczelowej
(panewka stawowa), a od przodu powierzchnie stawowe uzupełniane są powierzchnią tylną
rzepki. Staw kolanowy jest więc stawem udowo-piszczelowym (z wyłączeniem udziału rzepki),
w którym zachodzą ruchy zginania i prostowania oraz ruch obrotowy, możliwy jednak tylko
w sytuacji zgiętego kolana (Bochenek, Reicher, 2007; Paulsen, Waschke, 2012).
Powierzchnie stawowe pokrywa gruba chrząstka, która wzmaga sprężystość stawu,
tym samym znacząco zmniejszając wstrząsy powstające podczas chodu, biegu czy podskoków.
W obrębie torebki stawowej między powierzchniami stawowymi występują parzyste łąkotki
(menisci): boczna (lateralis) i przyśrodkowa (medialis) dla zabezpieczenia ruchów panewki.
Stanowią one ruchome uzupełnienie stawu kolanowego, droga ruchu wynosi około 1 cm, przy
czym przesuwalność łąkotki bocznej jest większa niż łąkotki przyśrodkowej. Obie łąkotki zwrócone
są do siebie wewnętrznymi krawędziami, obrazując tym samym ósemkę (Bochenek, Reicher, 2007)
