Streszczenie:
Współcześnie uważa się, że innowacyjność to kluczowy miernik konkurencyjności
opartej na wiedzy, dlatego w wielu dziedzinach praktyki społecznej innowacje stały
się nadrzędną wartością.
Wobec systemu edukacji formułuje się obecnie konkretne oczekiwania, które
koncentrują się na umiejętnościach, kompetencjach oraz postawach absolwentów
charakteryzujących się otwartością na zmiany. Wśród umiejętności społecznych,
komunikacyjnych i wzajemnej współpracy ważne są kreatywność oraz wytwarzanie
nowych, niestereotypowych pomysłów, mających znamiona innowacyjności.
W złożoności i wielowymiarowości problematyki edukacyjnej istnieją spore
możliwości, aby kształcenie oraz wychowanie zorientować na innowacyjne rozwiązania,
gwarantujące dzieciom i młodzieży zdobycie podstawowych kwalifikacji, wymaganych do
kreowania innowacyjności. Szkoła otwarta na zmiany, w której nauczyciele inicjują
i wdrażają innowacyjne rozwiązania, aktywizując przy tym uczniów oraz najbliższe
otoczenie, jest dobrym przykładem stymulowania myślenia i działania innowacyjnego.
Wzrost zainteresowania tematyką innowacji zarówno w teorii pedagogicznej,
jak i badaniach oświatowych stanowił inspirację do napisania tej publikacji. Zebrany
i uporządkowany materiał faktograficzny na temat wybranych innowacji pedagogicznych
w procesie edukacji pozwolił na opisanie oraz wyjaśnienie zasadności działań innowacyjnych
na różnych szczeblach kształcenia szkolnego, a także poszukiwanie lepszej jakości
programów edukacyjno-aktywizujących dla seniorów. Jest on przykładem dobrej praktyki
oświatowej, w której innowacje i innowacyjność zajmują ważne miejsce.
Wprowadzenie do opisu oraz analizy konkretnych rozwiązań innowacyjnych
w praktyce edukacyjnej stanowi teoretyczne rozważanie o priorytetowym charakterze
innowacji w społeczeństwie wiedzy, pedagogicznym sensie innowacji i konieczności
tworzenia sprzyjających warunków dla rozwoju oraz implementowania nowatorskich
pomysłów w oświacie.
