Streszczenie:
Podnosząc zagadnienie artystycznej interpretacji przedmiotów i przestrzeni, w zależności
od percepcyjnych uwarunkowań, wypada zwrócić uwagę na kwestie teoretyczne odnoszące się do
wizualnego postrzegania. Należy przede wszystkim zaznaczyć, że nie mamy do czynienia z niezmienną
i daną nam raz na zawsze zdolnością. Wprost przeciwnie, chodzi tutaj o długi biologiczny rozwój,
od czasów prymitywnych do współczesności. W tym ujęciu percepcja wizualna nie jest jedynie biernym
odbiorem wzrokowym, ponieważ wszystkie wrażenia rejestrowane przez umysł są poddawane analizie
porównawczej w odniesieniu do elementów należących do fizycznej rzeczywistości. Pod tym właśnie kątem
staramy się zrozumieć ich wzajemne zależności. Z jednej strony pojawia się koncepcja fizjologicznego
wizualnego odbioru, z drugiej strony musimy wziąć pod uwagę aktywne działanie intelektu. Mówimy zatem
o wpływie umysłu na wizualne postrzeganie i o wpływie wizualnego postrzegania na umysł. Innymi słowy,
pytania rodzą się w umyśle, ale to doświadczania wzrokowe i/lub dotykowe dają na nie odpowiedzi. Ponadto
problematyka dotycząca rozwoju psychomotorycznego musi uwzględnić wszelkiego rodzaju inne działania
w relacji do czucia dotykowego stymulowanego przez zmysły, a zwłaszcza przez wzrok. Definicja haptyczno-
-kinetycznej percepcji stanowi bez wątpienia integralny element w relacji podmiot-przedmiot, jako rodzaj
mind-game w sztuce op-artu czy w odniesieniu do koncepcji sztuki kinetycznej. W tym też świetle
wyłaniają się ponownie dwa zasadnicze pytania. Czy sztuka wieku XXI-ego przedstawia nam się rzeczywiście
jako nowoczesna? I czy jest możliwe doświadczenie pustej przestrzeni w sztuce współczesnej?
Opis:
In this study on the artistic transposition of objects and space, depending on the different
types of perception, we wish to raise some theoretical questions of vision and seeing. At first, one
needs to notice that we didn’t receive our vision as an accomplished and unchanging human ability.
But it is linked to the long biological evolution, from its primitive state until the present. Also, the
seeing cannot be considered as passive reception of visual sensations because all the sensations received
by mind are submitted for the mental analysis, and they are compared with the similar elements of physical
reality. And in this context, we are looking for understand these mutual relations. There is a physiological
visual reception on the one hand, and an active work of intellect on the other. That’s why we must
take into consideration the influence of the mind on the seeing, as well as the influence of the seeing
on the mind. So, the questions appear in the mind but the experience of seeing or touching has the
answers. Thereafter another problem concerning the psychomotor evolution consider the actions
in relation to the feeling/touching, which are stimulated or promoted by other senses, and especially
by seeing. The definition of haptic-kinetic perception is an integral part of the relationship phenomenon
between subject and object, like a mind-game of the optical art or in the kinetic art concept. So, two
questions immediately spring to mind. Can we really speak about the 21st century’s art creation as
something modern? And is it possible to experience an empty space in the contemporary art?
