Fizjoterapeutyczna ocena stóp oraz wybrane wskaźniki antropometryczne w badaniach przesiewowych dzieci z sądeckich przedszkoli

Abstract

Wstęp: Stopa jest podstawowym punktem kontaktu ciała człowieka z podłożem. Biomechanikę stopy można porównać do wieloczęściowej, dwuramiennej dźwigni, składającej się z 26 kości, stabilizowanych czynnie przez pracę mięśni oraz biernie przez więzadła i torebki stawowe. Według T. Kasperczyka, stopa o prawidłowej budowie ma trzy punkty podparcia: guz kości piętowej, głowa pierwszej i piątej kości śródstopia. Patrząc na stopę w pozycji pionowej, posiada ona łagodny łuk od strony wewnętrznej, który przylega śródstopiem i piętą do podłoża. Po odbiciu stopy na plantokonturogramie po stronie przyśrodkowej widać typowe wydrążenie (Kasperczyk, 2004). Pomimo złożonej budowy i architektury, stopa wykazuje dużą elastyczność oraz ruchomość. W organizmie ludzkim pełni bardzo ważne funkcje: statyczną – zapewniając stabilizację i wytrzymałość podczas stania, a także dynamiczną – umożliwiającą poruszanie się (Borkowska, Gelleta, 2015). Charakterystyczna budowa stopy zapewnia amortyzację wstrząsów podczas lokomocji, w ten sposób chroniąc układ nerwowy, narządy wewnętrzne i kręgosłup przed mikrouszkodzeniami powstającymi podczas codziennej aktywności życiowej (Puszczałowska-Lizis, 2011).