Jak szybko mówią dzieci?

Abstract

Wprowadzenie: Różnorodność doświadczeń, sytuacji, osób, jakimi jesteśmy otaczani na co dzień wpływa na nasz sposób bycia w świecie, myślenia o nim, tworzenia znaczeń i − co najbardziej interesujące z perspektywy niniejszej pracy − sposób mówienia. Pospieszne tempo życia, zmieniające się otoczenie, wymaga od człowieka szybkich reakcji i ciągłego odnajdywania się w nowych warunkach. Ma to oczywiście odzwierciedlenie w sposobach językowego istnienia w świecie. Krótkie odpowiedzi, szerokie zaplecze gestów czy też bardzo rozbudowany wachlarz znaków używanych w piśmie, mają być pomocne w przekazywaniu znaczeń. Można przypuszczać, że sytuacja pośpiechu wymoże na nadawcy szybsze tempo mówienia. Sytuacja stresowa dla jednych będzie tym, co spowolni ich mowę, inni w podobnych warunkach będą mówić szybciej niż zazwyczaj. Trudne pytania mogą sprawić, że nasze odpowiedzi będą powstawały dłużej. Wszystkie te spostrzeżenia sprowadzają się jednak do tego, że musi istnieć norma prezentowanego i badanego przeze mnie zjawiska – tempa mówienia dzieci. Głównym celem prowadzonego badania było jej wyznaczenie.