Polskie miasta i regiony – konkurencyjne, innowacyjne, dynamiczne?

Abstract

Rozwój regionalny doczekał się licznych definicji, a wynika to z wieloznaczności pojęć „rozwój” i „regionalny”. Pomimo różnic definicyjnych znawcy tematu przywołują pewne ramy pojęciowe interpretacji definicji, dookreślając komponenty lub składowe rozwoju regionalnego, de facto precyzujące płaszczyzny, w których powinny następować pozytywne zmiany jemu służące. I tutaj można zauważyć pewne podobieństwa. Często wymienianymi elementami są: potencjał i struktura gospodarcza obszaru, środowisko przyrodnicze, zagospodarowanie infrastrukturalne, ład przestrzenny, poziom życia mieszkańców, jak również zagospodarowanie przestrzenne1 . Decentralizacja władzy sprawiła, że samorządy terytorialne każdego szczebla uzyskały możliwość ingerowania w procesy rynkowe. Prowadzenie przez samorządy właściwej polityki rozwoju wpływa tym samym na strukturę, tempo oraz kierunki zmian znajdujących się na jego obszarze struktur gospodarczych. W zależności od stopnia i poziomu rozwoju poszczególnych potencjałów cząstkowych, różnie kształtuje się proces rozwoju społeczno-gospodarczego jednostek samorządu terytorialnego. Czy polskie miasta i regiony w wyniku rozwoju stają się konkurencyjne, innowacyjne i dynamiczne? Odpowiedzi na to pytanie poszukują Autorzy referatów.