Kultura fizyczna w działalności Feliksa Fidzińskiego (1890–1967)

Abstract

Feliks Fidziński (1890-1967) – człowiek o osobowości humanisty – żył na przestrzeni trzech okresów historycznych. Urodził się jeszcze w czasach rozbiorów Polski, następnie brał udział w pierwszej wojnie światowej i wojnie polsko-bolszewickiej. Przeżył okres II Rzeczpospolitej i był uczestnikiem kampanii wrześniowej 1939 r. Potem, wzięty do niewoli przez niemieckich najeźdźców, przybywał w obozach jenieckich prawie do końca wojny. W wieku dojrzałym przyszło mu zmagać się z trudnymi czasami stalinizmu i Polski Ludowej. Działalność Fidzińskiego, pełnego pasji nauczyciela wychowania fizycznego, wybitnego społecznika oraz popularyzatora wiedzy z zakresu kultury fizycznej, który w większości swych prac stosował kategorie naukowe badań, w pełni zasługuje na poświęcenie mu biografii historycznej. O roli badań biograficznych pisało wielu metodologów, w tym szczególnie J. Jedlicki, który o biografii pisał, że jej „przedmiotem głównym jest rozwój osobowości i twórczości (obojętne: artystycznej, ideologicznej, wychowawczej) wybranego «indiwiduum»” . Inny autor, T. Łepkowski, biografię scharakteryzował jako: „życiorys, faktograficzny i psychologiczny zapis żywota, a ściślej opis kolei życia określonej postaci” . Podkreślił dalej, że ten rodzaj pisarstwa „Jest to świat ludzkich spraw, więc świat wielki, przebogaty i skomplikowany”